"Lato z ptakami odchodzi.."

 

 

tymczasem w Tatrach jesień,

jaka juz piękna,

taka nawet mistyczna trochę..

wyobraź sobie weszłam na górę, na której jeszcze nie byłam jak dotąd,

Błyszcz się góra nazywa,

chmurnie szło mi się i nielekko,

bez widoków, bez euforii..

stanęłam na nim i ..rozeszły się chmury..

tak pięknie, jakby je ktoś poodganiał, pozamiatał przede mną

tak jakby dmuchnął by zeszły z wierzchołka

i zeszły tak ..delikatnie poniżej szczytu

i co zobaczyłam?

siebie w takiej aureoli zaniebieszczonej na chmurach poniżej

wyraźne swoje odbicie jak w medalionie

cień swój jak święty obraz na chmurach

Dorotę Ikonę..

to było widmo brockenu

to było niesamowite

i piekne

i trochę też straszne:)